Ulm – Jenig

Om 6u45 zijn we al wakker, en dat zonder wekker. Het zonnetje komt al piepen door de gordijnen. Op ons gemak maken we ons klaar zodat we voor den achten al aan de ontbijttafel verschijnen. Geen buffet maar alles wordt aan tafel gebracht. Er is meer dan voldoende, pistolets, verse charcuterie en kaas, koffie en fruitsap, een zacht gekookt eitje, verse fruitsla en verse yoghurt. We smullen onze buikjes vol. Tegen de negenen zitten we al op de moto en zijn we weg. We moeten een klein uur autostrade rijden en in Fussen gaan we binnendoor richting Oostenrijk. Het is hier erg toeristisch, veel fietsers en wandelaars. Eens we de Oostenrijkse grens over zijn loopt het verkeer vast. Het is erg traag rijden, en nochtans er zijn geen wegenwerken en er is niks gebeurt. Gewoon veel verkeer. Ondertussen genieten we van de mooie bergen.

We passeren Berwang en Lermoos, en in Ehrwald houden we een koffiestop in het zonnetje, met zicht op de prachtige bergen. Nadat we onszelf hebben aangesterkt met een heerlijke koffie, gaan we weer de baan op. Hier is het rustig rijden, zalig. In Gemeinde Achenkirch houden we tegen de enen halt bij een supermarkt met een bakkerij en smullen we van een heerlijk broodje met een geweldig uitzicht. Het is genieten en wat ons opvalt is dat er hier overal laadpalen zijn, we hadden dus met de elektrische auto kunnen komen, maar met de moto is het toch leuker. Na dit intermezzo zetten we onze tocht verder, met leuke bochten, mooie natuur en prachtig weer. Meer moet dat niet zijn. Tegen de vieren zijn we in Mittersill waar we halt houden voor een pitstop en een koffie met apfelstrudel. Lekker 🙂 We besluiten hier om toch geen GloBglochner te rijden maar om de andere weg te nemen (ja we hebben deze al eens gereden met de septemberreis in 2018), en dan zouden we tegen de zessen in het hotel zijn. Maar de andere weg was blijkbaar een tolweg, en aangezien we geen vignet hadden, hebben we rechtsomkeer moeten maken. We moeten de Grossglochner toch rijden. Tegen de vijven zijn we daar, en het voordeel is van zo laat te zijn dat er zo goed als geen kat meer is. We hebben de baan voor ons alleen, het is genieten van de mooie bergen en de leuke bochten. Ondanks het zonnetje nog van de partij is, is het hierboven behoorlijk fris. We zitten op ongeveer 2.700 meter hoogte. Op de bovenste toppen ligt er zels nog wat sneeuw.

Na een dik uur te hebben genoten, rijden we alweer weg van dit prachtige gebergte en gaat het richting Karinthië. We zitten niet zo ver van Hermagor waar we in 2018 met onze BMW vrienden de septemberreis hebben beleefd. Het is mooi rijden, we hebben zicht op enerzijds groene velden en anderzijds de rijzige bergen. Iets na de zevenen komen we aan in Jenig, waar we na een laatste bochtige weg, in ons hotel aankomen. We hebben hier halfpension, en moeten zo vlug mogelijk aan tafel. De man des huizes is zeer vriendelijk, onze tafel staat al klaar. We smullen van een heerlijk soepje, varkensgebraad en profiterollekens, met een frisse pint bier, Weissenbier, zeer lekker. Na het avondeten nemen we een verkwikkende douche, vandaag alweer 500 kilometer gereden. Laat maken we het niet, tegen den tienen vallen onze oogjes toe, morgen rijden we Slovenië binnen.