Vannacht hebben we niet goed geslapen, het was 1 bed en we zijn dat niet meer gewoon. Zowel thuis als de rest van het verlof slapen we op afzonderlijke matrassen. Vannacht niet, maar rond 7u zijn we toch al uit bed. Aangezien we op doorreis zijn, gaan we ontbijten in motokleding. Ondanks het nog maar 7u30 is, is het al druk in de ontbijtruimte. We nemen een sterk ontbijt, spek met eieren, en daarna een bord vol met vers fruit. En de koffie is hier zeer lekker! Het uitchecken duurt wat langer dan gepland, ze zijn hier zo rap niet blijkbaar, en om 9u15 zijn we op de baan.
Het zonnetje is weer volop van de partij. We rijden door een prachtig berglandschap in Oostenrijk. Langs de ene kant de prachtige bergen, en langs de andere kant mooie weiden met koeien die ons raar aankijken als we voorbij sjezen. Tegen ongeveer 11u steken we de grens met Italië over. Hier is het enorm druk. We hebben dorst (of beter we hebben goesting in een tas koffie), maar vinden niks open. Eindelijk tegen 12u vinden we een etablissement dat open is, in Perca. Het zit hier vol met mannen die iets aan het eten zijn, en worden dan ook aangegaapt. Die hadden precies nog nooit een motard gezien. Rechtover in de supermarkt kopen we onze proviand voor de lunch, nu enkel nog een leuk plaatsje zoeken. We rijden verder onder een stralende zon en sommige stukken zijn zeer druk qua verkeer. Er zijn zelfs auto’s die ons bijna van de baan rijden. Af en toe komen we overblijfselen van een burcht of kasteel tegen. Mooi is het hier wel. In Campo di Trens, aan de voet van een heuvel waar boven een mooie burcht staat, verorberen we ons middagmaal. Aan de overkant staat een ander kasteel. We zitten goed.
Na de middagpauze beginnen we aan de bergpassen. We starten met de Jaufenpass. Ook hier weer veel verkeer, niet alleen auto’s maar ook moto’s en die kunnen niet allemaal even goed rijden. Vele motards moeten wat meer bochtencursussen gaan volgen, sommigen rijden echt onverantwoord waardoor het ook voor ons niet meer leuk is. Eens we de Jaufenpass afgedaald zijn, beginnen we aan de Timmelsjoch. Hier is het wat rustiger rijden. We genieten ten volle van het mooie bergalndschap en de vele bochten. Bovenaan worden de nodige foto’s genomen en drinken we iets op een terras met een prachtig uitzicht. Ondertussen is de zon verdwenen, en zijn er wolken komen opzetten.
Beneden aan de Timmelsjoch wordt het precies donkerder en donkerder. De lucht heeft iets dreigends, maar blijft wel droog. Via Solden, Alm en Oetz gaat het richting Imst. Het wordt steeds donkerder, en er steekt een felle wind op. We zien in de verte bliksemschichten en we horen gedonder. Op minder dan een kwartier rijden van onze eindbestemming komen we terecht in zwaar onweer. De regen valt met bakken uit de lucht. Man man man. Goed doorweekt komen we toe aan ons hotel. We logeren in Hotel Belmont, op aanraden van onze buurman Gert, die hier eerder dit jaar ook al heeft gelogeerd. We worden zeer hartelijk ontvangen. Als we in het restaurant toekomen, blijkt juist de blauwe vogel uit Polen toegekomen te zijn. Het is een drukte van jewelste aan het buffet. Gelukkig mogen we apart zitten, en à la carte eten. We kiezen voor een schnitzel met frietjes en een salade. Amai de lap vlees die we krijgen is fenomenaal groot. Onze buikjes zijn goed gevuld. Tegen 21u30 liggen we al in onze nest. Morgen rijden we hier nog een bergpas (daarmee dat we dit hotel gekozen hebbeb), en dan gaan we richting Duitsland.
