Birgit VermaesenWe zijn al vroeg uit de veren, om 7u zijn we al uit bed. Het is de bedoeling dat we vandaag vroeger vertrekken om nog wat te genieten van de laatste dag Slovenië. Als we om 7u30 aan de ontbijtruimte komen, zit het vol militairen, en de blauwe vogel (ze hebben gisterenavond nog een bus met oudjes komen afzetten). Een drukte van jewelste. Tegen 8u45 zijn we vertrekkensklaar, moto gepakt en geladen.
We verlaten Postojna onder een stralende ochtendzon, alhoewel het nog fris aan de vis is. Het is zeer rustig op de baan. We rijden een gans stuk door een bosrijk gebied, met veel bochten. Het is genieten, we nemen de ene bocht na de andere. Na een goeie 2u rijden komen we toe in Gorenja Vas Poljane, waar we genieten van een heerlijke koffie op een zonnig terras. Van hieruit gaat het richting Bovec. We rijden tussen de bergen, waar we ook kijken, overal zijn ze er. De ene keer mooi groen, de andere keer statig grijs. Af en toe stoppen we voor een mooie foto. Aan een schattig kerkje met een mooi kerkhof eten we onze boterhammen op, onder een boom. Hier zijn we 5 jaar geleden ook al eens gestopt tijdens de septemberreis.
Na de lunch, ondertussen is het al na 13u, zetten we onze toer verder, richting Kransjka Gora. Hier hebben we verleden dinsdag ook al gereden maar zijn toen niet gestopt omwille van de drukte. Na een mooie bergbeklimming en afdaling houden we stop aan een meer waar we iets fris nuttigen en een kleine wandeling maken. Rond 16u steken we alweer de grens over met Oostenrijk, ook hier is het mooi rijden in de bergen. Het weer is ook hier goed, zonnig en warm. We rijden richting Hermagor aan de Pressigersee. We rijden voorbij het hotel van de septemberreis van 5 jaar geleden. We rijden iets verder door naar Tropolach waar we logeren in het hotel Franz Ferdinand, aan de voet van de Nassfeldpas. Deze pas hebben we verleden week gereden, en bovenaan is de grens met Italië. We komen hier toe rond 17u, en ook hier worden we vriendelijk ontvangen. Er is zelfs een kids-club (iets voor ons Liliane). Het is een echt ski hotel. We drinken een biertje op het terras met zicht op de bergen, en schuiven daarna de benen onder tafel voor het buffet. De ober van dienst is niemand minder dan de lookalike van Stefaan Degandt, de acteur. Echt hij lijkt er zeer sterk op, en ook zijn manier van doen is hetzelfde. Tegen den tienen kruipen we onder de wol, moe maar voldaan van deze prachtige rit. Morgen gingen we normaal de Stelvio rijden, maar aangezien hij langs Zwitserse kant is afgesloten, gaan we hem weer eens niet kunnen rijden. We gaan wel enkele andere bergpassen doen, om tegen de avond in Imst te arriveren.
