Terug naar huis

Zaterdag: Als we beneden komen zij er al vele vrienden vertrokken. Wij niet, wij gaan op ons gemak naar huis in 3 dagen met onze bubbelvrienden. Na het ontbijt nemen we afscheid van diegenen die er nog zijn, en dan zijn we weg. We hebben geen plan, we zien wel waar we uitkomen. We kijken een laatste keer naar de Mont Blanc, en verlaten we Morzine. We gaan richting Jura. Amai, hier is het ook mooi rijden. Glooiende landschappen, mooi vergezichten. We genieten van de prachtige herfstkleuren waarin de bossen zich verhullen. Tegen de middag zijn we in het dorpje Les Rousses waar we smullen van wat plaatselijk lekkers. Ondertussen is het kwik al geklommen naar 26 graden. Het is bakken en braden in het zonnetje. We rijden goed vlot door, op toch wel rustige banen. We komen bijna niemand tegen. Tegen de avond zijn we in Thann, een klein stadje in de Elzas, aan de voet van de Vogezen. We kunnen logeren in een kasteeltje, met zicht op de wijnvelden, en genieten van gastronomisch eten. Moe maar voldaan, na 400 km op de moto gaan we slapen. Morgen trekken we de Vogezen in, om dan maandag thuis te komen.

Zondag: We worden na een heerlijke nachtrust, verwend met een lekker ontbijt. Tegen 9u30 zijn we weer op de baan. We starten met Le Grand Ballon, zo naar La Bresse, we berijden de Col de la Schlucht. Zalig rijden hier. En dan plots rijden we een baantje in, vol steentjes, het is eerder een bosweggetje. Tja, daar kunnen we niet door. Het is een heel gefoeter om de moto’s te draaien en ik zie ons in gedachten al op de grond liggen, maar het zouden onze mannen niet zijn, als het niet zou gelukt zijn. Het lukt, en we rijden verder, genietend van de mooie omgeving. Tijdens de middag genieten we van een heerlijke salade met specialiteiten uit de Vogezen. Het is warm, en het wordt nog warmer. Tegen 15u zijn we in Pont a Mousson, waar we iets fris nuttigen. Exact 4 jaar geleden zijn we op dezelfde locatie in hetzelfde cafeetje ook iets gaan drinken, bij terugkeer van de septemberreis naar de Dolomieten. Het is ook exact hetzelfde warme weer. Alleen is het cafeetje niet meer vies, vuil en vettig maar mooi opgefrist. Na de opfrissing rijden we kilometers door de bossen, waar het heerlijk koel is. We gaan richting Verdun, waar we kunnen logeren in “Orchidees” een Logis etablissement zoals al de voorbije keren. We weten dat het daar wel goed vertoeven is en lekker eten. En inderdaad, na een verkwikkende douche is het genieten van een lekker aperitiefje en mogen we daarna de benen onder tafel schuiven voor escargots, foie gras en garnaaltjes als voorgerecht, en lekkere tartaar als hoofdgerecht. We sluiten de avond af in schoonheid met een pastis. Morgen rijden we spijtig genoeg weer naar huis.

Maandag: Vandaag de laatste dag, dus we genieten des te meer van het ontbijt dat ons voorgeschoteld wordt. Nadat we onze buikjes gevuld hebben, starten we aan de rit naar huis. Eerst rijden we door de slagvelden van Verdun. Verschillende monumenten, ruïnes en kerkhoven doen ons herinneren aan de oorlog. Het is wel mooi rijden hier in het groen. Nadat we Verdun verlaten hebben, rijden we kilometerslang door velden, weilanden, en af en toe een klein dorpje van enkele huizen. Veel komen we niet tegen. Juist voor de middag rijden we door Charleville-Mézières, hier is het wel druk, amai wat een verschil met de vorige dagen. Ik ben blij als we hier weg zijn. We rijden noordwaarts. Juist voor Hirson houden we halt voor een sandwich. Ondertussen is het zweten, de temperatuur is gestegen naar 31 graden. We rijden nog enkele kilometers samen met onze bubbel, en dan moeten we spijtig genoeg afscheid nemen. Van hier gaat iedereen zijn eigen weg, zij naar Adegem, wij naar Asse. Aangezien we zeer dicht bij de grens zitten, rijden we richting Chimay om zo naar omgeving Charleroi te rijden, naar Soignies, en zo naar Asse. Tegen de vijven zijn we thuis. De 2 poezebeesten zijn maar al te blij als ze ons weerzien. Voila het zit er weer op, op naar het volgende avontuur, Schotland, Noorwegen, of toch nog iets anders, wie zal het zeggen.