Birgit VermaesenVandaag zijn we wat vroeger uit de veren dan anders, want het is een lange rit, en we moeten op tijd terug zijn. Ook de weergoden zijn ons weer goed gezind, ondanks de slechtere weersvoorspelling. Dus na onze buikjes goed te hebben gevuld, beginnen we spijtig genoeg aan de laatste rit van de reis.
We starten met enkele bochtjes, en gaan dan de snelweg op richting de Mont Blanc tunnel, waar we ondertussen kunnen genieten van een prachtig zicht op de Mont Blanc. De zon die komt piepen boven de bergen geeft een mooi zicht. Aangezien we reeds maandag een ticket hadden gekocht, gaat het vandaag wat vlotter. Na de doortocht in de tunnel arriveren we in Italië, in de Aosta vallei. Het kwik stijgt, het zonnetje schijnt fel, dus is het tijd voor een terras in het zonnetje. Naar voorbijrijdende bendeleden wordt hartelijk gezwaaid. Dat is het leuke aan een clubreis, je komt altijd wel iemand tegen.
Na de koffiestop verlaten we de hoofdbaan en rijden we naar boven. We genieten van het ongelofelijke uitzicht op de vallei. En dan beginnen we aan de laatste grote pas van de reis, we rijden de Grote Saint Bernard naar boven. Mooi mooi mooi. Het is genieten van het betere bochtenwerk. Onderweg smullen we nog van een charcuterie schotel met plaatselijke specialiteiten. Boven worden de nodige foto’s genomen. Het krioelt hier van de motards. Eens we weer naar beneden rijden, zijn we in Zwitserland. Ergens onderweg naar beneden komen we Joe Bar Café tegen. Hier moet je zeker eens stoppen voor de stripfiguren en de heel speciale tafels. Via nog enkele passen gaan we weer richting hotel.
Na de douche worden de koffers gemaakt, en gaan we ene drinken op de voorbije week. We schuiven de benen onder tafel voor het laatste avondmaal, en het moest den Bosse niet zijn of er valt weer een verassing uit de lucht, we mogen aanschuiven voor een dessertenbuffet, krijgen een sleutelhanger en een flesje Geneppy.
Daarna gaan we in de bar nog ene drinken en is het moment aangebroken voor al afscheid te nemen. Sommigen vertrekken heel vroeg, anderen wat later. Hier scheiden ieders wegen. Het afscheid valt ook nu weer zwaar.
Bosse, Rosse, Steven en Kwebbel, bedankt voor deze fantastische reis, voor alles in goede banen te leiden, en zeker ook een dikke dankjewel aan alle medereizigers om de maatregelen in verband met Corona goed na te leven, en Bosse dat idee van het fluitje was briljant. Tot op de volgende reis!
