Birgit VermaesenWe worden gewekt door de zonnestralen die door de gordijnen komt piepen. We hebben fenomenaal goed geslapen, en worden wakker met een mooi uitzicht over de vallei. We schuiven de benen onder tafel voor een lekker ontbijt, en tegen de negenen zijn we weg. We rijden door Chaource, en komen tot de vaststelling dat het eigenlijk wel een mooi dorpje is. Na enkele kilometers vraag ik of Christof zijn gsm wel mee heeft, hij voelt in zijn zakken en zegt nee, ik heb gsm niet mee. Effe een stressmoment. Wij terug naar het hotel, en ook daar geen gsm. Wat blijkt, de gsm was wel mee, hij zat goed verstopt in de tanktas. Man man man. Na dit intermezzo zijn we weer en route. De mooie landschappen doen het voorval met de gsm vlug vergeten, en voor we het weten, rijden we de Bourgogne binnen. Het is genieten met de grote G. Mooie vergezichten, prachtige landschappen en her en der een idyllisch dorpje. Ook nu weer is het kilometers rijden zonder iets of iemand tegen te komen.
We passeren Tonnere, een iets grotere stad met mooie statige gebouwen, en in Noyer wanen we ons terug in de Middeleeuwen. Echt prachtig. Ondertussen hebben we telefoon gekregen van 2 andere bubbbelvrienden, Luc en Liliane, zij zijn onderweg en hopen ons ergens tegen te komen. Als dat maar goed komt… Ondertussen zijn we in het regionaal park van de Morvan aangekomen en passeren we de Lac des Settons, een groot meer te midden van het groen. Het kwik is ook al flink gestegen naar de 28 graden. Tegen de middag zijn we in Epinac, en we het plaatje La Vallee de la Dré volgen omdat er daar een mooi uitzicht zou zijn. Zo gezegd zo gedaan, en we hebben inderdaad gepicknickt met een mega fantastisch uitzicht. Een plaatselijke local komt ons smakelijk eten wensen, en zijn buurman blijkt ook een Belg te zijn, uit Namen. Luc en Liliane zijn nog altijd op zoek naar ons, en het blijkt niet simpel te zijn om ons te vinden.
Even na de middagstop rijden we het departement van de Cote d’or in, met zijn vele wijnranken van de Bourgogne. Het kwik blijft maar stijgen, ondertussen al 32 graden. Hierop waren we helemaal niet voorzien. De 2 bubbelvrienden naderen en we spreken af in Sennecy-le-Grand op een terras aan een mooi gezellig pleintje. Van Corona trekken ze zich hier niet te veel aan precies, er wordt gekust en van mondmaskers hadden ze ook nog nooit gehoord. Maar bon, tegen 16u zijn we herenigd, en gaan we met ons 6 verder. Na iets verfrissends gedronken te hebben, zetten we de route verder.
Na enkele kilometers worden we getrakteerd op een mooi stadje, Tournus, met zijn prachtige kerk, en middeleeuwse huisjes. Tegen de vijven zijn we in Saint Amour waar de moto’s volgetankt worden. Het is een charmant dorpje. We zijn nog niet moe, dus rijden we verder. In Oyonnax stoppen we nog eens voor iets fris te drinken, en beslissen we om te zien voor een slaapgelegenheid. Het is ondertussen 19u. In een stad willen we niet slapen, dus rijden we verder, we komen wel iets tegen. Het landschap wordt bergachtig en het betere bochtenwerk is nodig. Echter slaapplaats is nergens te vinden, ofwel volzet, ofwel gesloten. We wijken van de route af, en vinden een Kyriad hotel in Bellegarde, maar we kunnen er niet eten. Het is in tussen al 20u en het begint te schemeren. We kijken op de iPad voor een hotel, we bellen verschillende hotels, echter tevergeefs, niks, behalve in het aparthotel in Saint Genis Pouilly, op 20 minuten rijden. Wij naar daar in het donker, en hier is het echt donker, er is geen verlichting langs de straat. Tegen 20u30 zijn we er. Gelukkig kunnen we hier nog eten, en het smaakt, en wat blijkt de maitre d’hotel blijkt nog in Antwerpen gewoond te hebben.
Moe maar voldaan kruipen we onder de wol, we zitten eigenlijk op de grens met Zwitserland, en zijn zeer dichtbij het hotel waar we de komende week met de BMW familie gaan verblijven, dus beslissen we om morgenochtend wat langer te blijven liggen, en langer te genieten van het ontbijt. Slaapwel !
