Birgit VermaesenGisterenavond hebben we onze bende in 2 gesplitst, de ene vertrekt om 8u en de andere om 8u30. Wij behoren tot de laatste groep, uiteraard. Dus we staan op het gemakske op om te gaan ontbijten. Raar maar waar, de anderen waren er ook nog. We vullen onze buikjes met een heerlijk ontbijt, keuze te over, alles was hier voorhanden.
Tegen 8u30 zetten we aan, de zon piept af en toe tussen de wolken, en we rijden tussen de wouden. Na een kleine 100 kilometer valt het ons op dat we niemand tegen komen, en bij nader inzicht rijden we de eigenlijke route niet. We zijn helemaal afgeweken. Bij een koffietje bekijken we de gps’en, het is toch altijd iets met die toestellen, en beslissen we om de autosnelweg te nemen, de snelste weg, naar de grote bezienswaardigheid van deze voormiddag, namelijk de langste hangbrug ter wereld voor voetgangers in Oberharz am Brocken. Hier is het zeer druk, en komen we andere bendeleden tegen. 
Gelet op de lange file beslissen we om de brug niet over te wandelen, maar door te rijden naar Quedlinburg, dit is Unesco werelderfgoed. Hier beleef je de middeleeuwen, het is de bakermat van de Duitse Keizerdynastie, en was tevens het middelpunt van de Europese politiek en cultuur. Hier houden we onze middagstop, we smullen van een heerlijk worstenbroodje uit het vuistje, drinken een glas op een van de charmante marktjes, en wandelen daarna door het stadje. De huizen zijn zo weggeplukt van een ansichtkaart, het lijken wel peperkoekenhuisjes. Het is hier zalig vertoeven onder een blauwe hemel.
Ondertussen is onze groepje ook weer herenigd. Wij die later vertrokken zijn, hebben de rest ingehaald.
Na de middagstop rijden we vlot door de natuur van het voormalige oost-Duitsland. Het valt op dat we niet meer in het westen zijn. Alles is vervallen, niet onderhouden, en heeft een mistroostige indruk. De tijd is hier precies blijven stilstaan. Zelfs de wegen zijn een erbarmelijke toestand. In Barby nemen we de overzet over de Elbe, en rijden richting Loburg, waar we een laatste stop houden. De bediening is zoals honderd jaar geleden, echt hilarisch. Aangezien alles hier veel te traag verloopt, vertrekken we hier veel te laat, we moeten nog 100 kilometer rijden, en het is de vijven voorbij. Het laatste stuk is vooral autosnelweg, maar door wegenwerken is de snelheid begrensd. Veel te laat komen we in het hotel aan, maar wij niet alleen, vele anderen met ons, dus had het hotel beslist om niet te bedienen aan tafel, maar een buffet te voorzien.
We schuiven alweer aan aan een heerlijk buffet, en vullen onze buikjes tot er niks meer bij kan. We spoelen de dag door in de bar, het was een stevige rit, wij hebben, mede door de foute route, meer dan 500 kilometer gereden. Moe maar voldaan gaan we slapen. Morgen alweer een nieuw avontuur, ditmaal richting Polen, dat beloofd.
Ah ja, we logeren in het Van Der Valk Hotel Berlin Brandenburg. Echt een topper! We hebben een zeer ruime kamer en badkamer, we hebben een douche en een bad. Ook het eten is super.