Asse – Ulm (of beter Senden)

Om zeven uur ben ik al uit de veren, Christof even later ook. De moto was al geladen van gisterenavond dus nu op het gemak ontbijten en de laatste knuffels aan Garfield geven. Onze poezemie is verdrietig en boos tegelijkertijd, ja nu onze Poemba er niet meer is, hij zou vandaag trouwens 18 jaar zijn geworden, is ze zeer aanhankelijk geworden.

Tegen de negenen zijn we weg, in de dikke mist. Het rijdt vlotjes, en tegen den elven zitten we al in Wanlin. Hier houden we een koffiestop.

Ondertussen heeft het zonnetje de mist opgeruimd, en is het zalig buiten. We zetten koers richting Luxemburg waar we in Schengen halt houden voor te tanken en ons middagmaal te verorberen. Het is hier gezellig druk. Als onze buikjes gevuld zijn, gaan we weer de autostrade op richting Stuttgart, en er is zeer weinig verkeer op de baan waardoor we vlotjes vooruit geraken. We stoppen nog ergens voor de benen te strekken en dan gaan we richting Ulm waar we gereserveerd hebben in Gasthof Rössle, waar we ook verleden jaar hebben overnacht toen we richting Slovenië reden.

Iets na de vijven zijn we daar, en het leek er verdacht donker te zijn, ook op de parking geen enkele auto te bespeuren. We stappen af, en wat blijkt het is gesloten. Deur is op slot. We bellen het telefoonnummer aan de deur, geen enkele reactie, nochtans hebben we een reservatie. Christof vindt zijn reservatie terug en kan nog annuleren tot 18 u. Dus annuleren we aangezien niemand opendoet of de telefoon opneemt. Gelukkig bestaat booking, en we kijken voor iets anders. Iets verderop is nog een hotelletje maar bij aankomst blijkt dat ook gesloten te zijn, heel raar. Ok wij weer verder. Ondertussen begin ik toch een stresske te krijgen, wat als we niks vinden? Het is een feestdag, man man man. Ondertussen zitten we al in Senden. Plots duikt er een gasthof op “Gasthof zur Goldenen Traube”, het ziet er goed uit, dus wij de parking op. We gaan binnen en worden hartelijk ontvangen door de gastvrouw, en ja er is nog plaats en ja we kunnen ook avondeten. Joepie! Wij nemen een douche en nemen plaats op het terras. We genieten van een lekker biertje en een stukje steak van eigen kweek. Zeer lekker!

Moe maar voldaan kruipen we onder de wol, morgen weer een zware dag, we moeten tot net onder het Gardameer in Italië geraken, maar het zal wel lukken, zeker als het zonnetje ook weer van de partij is.