Lermoos – Moena

Na een zeer goede nachtrust in onze suite, onze kamer was zeer ruim, gaan we ontbijten, en amai, wat een ontbijt, keuze in overvloed. Hotel Edelweiss in Lermoos is een aanrader ! We nemen een goed ontbijt, spek met eieren, en nog vanalles lekkers, want we staan voor een zware dag.

Via de Fernpass rijden we naar Imst. We passeren kleine stadjes zoals Ambach, Oetz, Au, en Solden, waar we genieten van een plaatselijke limonade op het terras in het zonnetje. We zitten ondertussen al op 1351m. Dit is genieten, en de zon geeft katoen, het is heerlijk warm. Van hier rijden we richting “de Timmelsjoch”, de pas tussen Oostenrijk en Italië, het neusje van de zalm voor de motards. Christof is zo gelukkig als een kind dat een speelgoedje krijgt van Sinterklaas. Het is de ene bocht na de andere, en de uitzichten zijn adembenemend. We zitten op 2509 m. Na de afdaling nemen we de Jaufenpass, een zeer technische pas, op 2094m. Het stikt hier van de motards. Bovenop deze pas nuttigen we een natje en een droogje. Als we beneden zijn, zetten we koers richting Bolzano, en amai wat is het hier mooi. Kastelen, kerken, torentjes, en dit te midden van de wijngaarden, fruitbomen, olijfbomen. Dit is echt mijn ding, hier zou ik wel kunnen wonen 😎. Op een gegeven ogenblik, zien we in de verte rozige kranige rotsen, de Dolomieten liggen in het verschiet. WoW, het is niet voor niets dat deze zijn uitgeroepen tot Unesco werelderfgoed. Gewoon magnifiek! We volgen de weg richting Moena, en we komen onderweg nog Belgen tegen, allemaal richting Hotel Arnika. 

We komen aan tegen 16u in het hotel, waar we hartelijk worden ontvangen door Kwebbel, Steven, de Rosse en de Bosse. We krijgen onze zak met t-shirts, en allerlei spulletjes en dan trekken we naar de kamer waar we in de douche springen, om even later samen te komen met de anderen in de bar. Het is een blij weerzien, veel oude bekenden, en toch ook weer een aantal nieuwe gezichten. Na de speech van den Bosse krijgen we een aperitiefje aangeboden, een prosecco, om daarna onze voetjes onder tafel te schuiven. Amai, zo veel eten, allemaal eten dat ik niet kan weerstaan, de kilo’s zullen er aan vliegen. Aan onze tafel zit ook een dame met een hart voor de keuken voor Pascale Naessens, dus babbelstof genoeg. Ook de andere tafelgenoten zijn oude bekenden, er wordt veel gelachen. Een leuke afsluiter voor een al even leuke dag.