Na een zalige nachtrust, we hebben hier heel goed geslapen, schuiven we aan voor het ontbijtbuffet. Keuze in overvloed, en dat begin je te zien aan de buikjes. Ook het zonnetje is al van de partij, maar het is wel nog aan de frisse kant, maar dat vinden we niet erg. Ook mijn been is weer in orde, is niet meer gezwollen en de roodheid is verdwenen, was toch maar weer iets raars.
Tegen 9u30 zijn we al onderweg, zelfs onze picknick zit al in onze koffer. Het is ook hier zalig rijden, kleine wegen, veel bochten, geen verkeer, mooie landschappen… wat moet een mens nog meer hebben. Het eerste grotere dorp waar we doorrijden is Uzerche. We rijden verder door het regionaal park “Millevaches de Limousin”, en zijt maar gerust, we hebben zeker enkele koeien gespot, vooral van die mooi bruine. Zelfs een eekhoorntje werd gespot.
In Eymoutiers krijgen we dorst, en is het tijd voor een potje koffie. We vinden een plekje in de schaduw van prachtige bomen nabij een statig kerkje. De deur staat open, en we horen prachtige gezangen naar buiten komen. We hebben nog nooit zo’n rustgevende pauze gehad. We zetten de tocht verder in het regionaal park, en genieten van de prachtige natuur. We rijden voorbij prachtige meren, en aan een bruggetje, waar enkele vissers iets proberen vangen, houden we halt voor onze picknick. Het smaakt, en het zonnetje geeft goed katoen. Plots komt er een vreemd voertuig aangereden, het blijkt een elektrische tuk-tuk te zijn waar er 2 karretjes aanhangen, eentje met gerief, en eentje om in te slapen. Er lagen zelfs zonnepanelen op het dak. De vaderfiguur zag er wel een beetje raar uit, echt een geitenwollensokken figuur, en het zoontje zag er alles behalve gelukkig uit. Man man man.
Na de middagstop rijden we verder, de temperaturen zijn ondertussen wat gestegen, maar gelukkig zorgen de bomen voor enige verkoeling. Plots valt de gps uit, gelukkig staat de route ook op gsm want we zitten hier wel ergens ten velde, in de bossen. Eerst het remlicht dat niet meer werkt, en nu ook de gps. Het is brol met wielen. Het remlicht hebben we opgelost door een fietslicht onder de topkoffer te hangen. Schoon zicht hoor als je ons ziet rijden. De afspraak bij de dealer is reeds gemaakt, gelukkig valt alles onder garantie maar we zitten er toch weer mee. Het duurt enige tijd voor we een cafeetje vinden voor een koffie. Het bleek gesloten te zijn maar we mochten toch binnen omdat er in de nabije omgeving blijkbaar niks meer te vinden was. Gelukkig maar. Van hieruit gaat het richting Oradour sur Glane. De ruïnes van het dorp zien we al van ver staan. “Souviens-toi” staat er op de poort van deze spoorstaaf, herinner je, en wel de moordpartij die hier op 10 juni 1944 werd begaan door de Duitse SS soldaten. De dood van Oradour moet voor eeuwig een gedenkteken blijven, daarom staan de ruïnes er nog net zo bij als toen de Duitsers ze achterlieten. Er stierven hier 642 mensen, een derde daarvan kinderen. Het is om stil van te worden.
Aangezien we hier langer rondlopen dan gepland, nemen we de kortere route terug richting hotel, waar we na ongeveer een dik uur rijden arriveren. Op de terugweg zijn we nog door Limoges gereden, gaf geen mooie indruk, is echt een stad. Na een verkwikkende douche, is het tijd voor een pastis, het is er het weer voor, en we smullen van een hamburger met limousinvlees en foie gras, met natuurlijk een lekker wijntje.
Ook vandaag weer, liggen we vroeg in bed, tijd om wat foto’s te bekijken van de afgelopen dagen, het was weer de moeite en het is nog niet gedaan.
