Wat een jaar is 2020 tot hier toe al geweest? Het jaar was nochtans goed begonnen, maar Corona strooide roet in het eten. Van de ene op de andere dag werden onze vrijheden afgepakt waaronder het motorrijden, geen ritjes, geen reizen. Onze grote moto reis naar Noorwegen wordt geannuleerd.
Stilletjesaan verliest het virus terrein en krijgen we weer hoop, zeker als reizen weer toegelaten wordt. Midden juli begon het echt te kriebelen en met het lange weekend in het vooruitzicht, besluiten we om ook een weekend op pad te gaan. We willen naar een plek waar het heerlijk motorrijden is, de Hoge Venen. Ritjes genoeg langs die kanten, en de koffer is vlug gemaakt voor 1 nacht.
Zondag na het ontbijt zijn we weg. Tot aan afrit Tienen rijden we autostrade, en dan begint het plezier. We rijden tussen de velden, genietend van de mooie vergezichten. Tegen de middag krijgen we knorrende magen, en zoeken een leuk plekje om te picknicken. Dat vinden we al snel aan een herdenkingsmonument in de schaduw onder hoge bomen aan de rand van een weide, waar de paardjes al vlug ons gezelschap komen houden. Het is hier heel rustig.
Na de middagstop gaan we richting Hoge Venen. Het betere bochtenwerk komt er aan. We rijden door Spa, hier is het zeer druk, veel te veel volk op de terrassen, dus rijden we verder. Echter op de Baraque Michel en Signal de Botrange is het even druk. Spijtig maar geen terrasje voor ons. We nemen geen risico zeker niet nu de besmettingen weer in de lift zitten. Maar niet getreurd, we hebben water mee, dus onze dorst kan tijdig gelest worden. Tegen 17u30 komen we aan in Trois Ponts waar ons hotelletje gelegen is. We logeren in hostellerie Le Beau Site. We worden hartelijk ontvangen en na een verkwikkende douche nestelen we ons op het terras in het zonnetje met een plaatselijk biertje en een immens prachtig uitzicht. Om half acht worden we aan tafel verwacht voor een gastronomisch menu. Heerlijk! Na een goede nachtrust, het bed was keigoed, schuiven we benen onder tafel voor een ontbijt, geen buffet maar alles netjes op tafel. Keuze genoeg. De kamers konden zeker wat opgewaardeerd worden, maar noch aan het avondeten noch aan het ontbijt kon iets aangemerkt worden. Hier komen we zeker nog terug.
Na het uitchecken gaan we richting Malmedy, La Roche, om via Bastogne de grens over te steken naar Luxemburg. Zalig rijden is het hier. Bochten, bochten en nog eens bochten, dit alles afgewisseld met prachtige vergezichten en hier en daar een kasteeltje. Onze picknick nemen we in het bos, op een bankje ver weg van de drukte. Via kronkelende wegen komen we aan in Houyet, de eindstop van de rit.
Aangezien we geen fan van autostrade zijn, rijden we binnendoor richting huis. Ondertussen genieten we nog van de omgeving, de rustige bochtige wegen. In Dinant is er veel volk op de been, maar eens buiten de stad, is alles weer pijs en vree. Eens Nijvel gepasseerd is de leute er af, hoe dichter bij Brussel hoe minder leuk. Nochtans is het rustig rijden, en genieten we van elke minuut op de moto.
Iets na de zevenen komen we thuis, moe maar voldaan, blij dat we uit ons kot mochten, nog blijer dat we met de moto weg konden, en onderweg hebben we alweer plannen gesmeed voor nieuwe avonturen 😉
