Met het krieken van de dag zijn we wakker. Alweer mogen we genieten van een heerlijk ontbijtbuffet. Mannekens dit is niet goed voor de lijn. Vanaf dinsdag doen we het kiwi-dieet. Volgens de Erwin zeer efficiënt, je mag alles eten behalve kiwi’s 😂
Tegen de negenen zitten we op de moto voor alweer 306km plezier. De eerste 80 km rijden we tussen de bossen, zalig, die frisse bosgeur opsnuiven. We komen een omleiding tegen, en we doen dus weer wat extra kilometers, maar de koffiestop halen we net nog. Op een terras in het zonnetje is het genieten. Als je zo in de natuur rijd, zie je een hele beestenboel. Gisteren zagen we een vosje, en vandaag hebben we een grote roofvogel gezien, en een klein hertje. Mooi! Tegen de middag rijden we langs de Rijn, en in restaurant Schloss Johannisberg worden we verwacht voor het middageten. Eten met zicht op de wijngaarden en de Rijn, meer moet dat niet zijn, en het smaakt, we smullen van allerlei plaatselijke specialiteiten, heerlijk gewoon.
We beslissen, mede door het schitterende weer, om de route niet verder te rijden, maar te stoppen in Rudesheim am Rhein, een charmant stadje, waar te veel toeristen rondlopen. We wandelen wat rond, nemen de nodige foto’s, drinken iets op een terras, en dan springen we weer op de moto. We gaan de route een stukje verder rijden. We volgen de Rijn, en dit is echt machtig, langs de oevers van de grote rivier zie je op de bergflanken overal overblijfselen van kastelen en burchten. De nodige foto’s worden genomen. We nemen de overzet, en rijden het laatste stukje van de route. Nog eens genieten van de bochtjes. Tot we weer aan een omleiding komen, en we gewoon direct richting hotel rijden. Tegen de zessen komen we toe, vlug een douche, en dan genieten van een aperitiefje op het terras in het zonnetje, met zicht op de Rijn. Wat moet een mens meer hebben ?
Iets na de zevenen schuiven we de benen onder tafel voor alweer het laatste avondmaal, keuze genoeg, de buikjes worden weer goed gevuld, en dit alles wordt overgoten met veel gebabbel en gelach. Na het avondeten, zoeken we verkoeling op het terras, en genieten nog van een teugsje. Er wordt weer veel gelachen, sommigen moeten op de gang slapen, anderen hun fles whisky verdwijnt. Wat een gekke bende.
We willen nog afrekenen deze avond, en er stond niemand, totdat wij er stonden, en plots was er een gigantische file. Hilarisch, ik kom niet meer bij van het lachen. Goedgemutst kruipen we onder de wol. Morgen is alweer inpakken, en via bochtige wegen weer naar huis.
