We zijn vroeg uit de veren en de zon is al volop van de partij. Vandaag ga ik toch maar voor het gezondere ontbijt, namelijk een broodje met jam en verse fruitsla. Tegen dat we op de moto zitten, valt er hier en daar al een druppel naar beneden, en Els zingt “it’s raining again”, als dat maar goedkomt want de weersvoorspelling voor vandaag is niet goed, ze geven veel regen, zelfs met klank en lichtspel.
Eens we Killarney uit zijn, beginnen we aan een fameus pasje. De naam van deze pas is me ontsnapt, maar het is echt de moeite. Groene bergen waar schaapjes vrolijk rondhuppelen, her en der een watervalletje, en mooie vergezichten. Meer moet dat niet zijn. Juist tijd genoeg voor een fotootje en het begint weer te druppelen. Als we Bantry binnenrijden, zien we het wolkendek volledig dichttrekken en zwart worden, en ja hoor, even later, gaan de hemelsluizen toch wel niet open zeker. Als we Schull naderen begint het weer op te klaren, en in een leuk cafeetje met zicht op zee drogen we ons aan een kop dampende koffie en chocomelk. Schull is de hoofdplaats van het schiereiland Mizen Head. Dat is het meest zuidwestelijke punt van Ierland. De weg van Schull naar Mizen Head is adembenemend mooi. We rijden langs de kust en omdat het helemaal opgeklaard is, kunnen we genieten van hemelsblauw water en witgele zandstranden. We vragen ons af of we wel in Ierland zitten, het lijkt meer op de Caraïben. De weggetjes worden smaller, en eindigen op de 200 m hoge kliffen van het heerlijk ruige Mizen Head. Dit is een geweldige plek. Volgens de informatieborden zouden hier dolfijnen en orka’s te zien zijn, maar wij zien zoals van gewoonte niks, alsook zeer mooie zeevogels en prachtige bloemen en planten. In de verte, op ongeveer 9 km van de kust, zien we de lighthouse, de vuurtoren van Fastnet Rock. Net iets te ver weg om een mooi plaatje van te schieten. Hier op een bankje in het zonnetje smullen we van verse vissoep en een sandwich with fresh salmon, echt om duimen en vingers van af te likken.
Na onze middagstop rijden we verder. Normaal zouden we ook de Ring of Beara kunnen rijden, maar wij gaan passen. Later in het hotel blijkt dat enkel Nolf, Louis en Luk en Francoise de volledige rit hebben gereden. Chapeau ! Via leuke baantjes passeren we terug in Bantry. Nu de zon volop van de partij is, zien we hoe schilderachtig Bantry Bay is. Iets buiten Bantry, op een leuk strandje genieten we weer van een bekertje lekkere godendrank. Van hieruit gaat het naar Kenmare. Bontgekleurde huizen zijn het handelskenmerk van Kenmare. Er zijn leuke winkeltjes, is meer trendy en eigenlijk een goed alternatief voor Killarney. Nog 30 km te rijden voor we weer in het hotel zijn. Als we op Mol’s Gap zijn, een zeer ruige bergpas, trekt alles weer dicht en begint het alweer te druppelen. Als we Killarney National Park binnenrijden, regent het weer feller wat zeer spijtig is want er kunnen dan geen foto’s genomen worden. Hopelijk is het morgenvroeg beter want dan rijden we langs hier naar de Ring of Kerry. Aangezien we nog tijd genoeg hebben, gaan we Killarney eens bezoeken. Ondertussen is de regen weer verdwenen en is het zonnetje terug. Er is een leuke winkelstraat met allerhande winkeltjes en Els vind hier de soevenier van haar leven!
Bij aankomst in hotel gaat iedereen naar zijn kamer, de ene gaat zwemmen, de andere naar de sauna en wij gaan ons douchen en een aperitiefje drinken. Tijdens het avondeten is het aan onze tafel, de feesttafel zoals de rest zegt, beduidend stiller dan anders. Hoe zou dat toch komen, wij weten waarom en dat is voldoende. Na de heerlijke garnalen, de zeebaars en de veel te lekkere dessert, genieten we aan de open haard nog van een glaasje wijn en whisky. We babbelen en babbelen en plots is het middernacht, tijd om onder de wol te kruipen, morgen is het weer vroeg dag voor de laatste rit alweer. De tijd vliegt als men zich amuseert.