Wakker worden met zicht op zee en een stralende zon aan de hemel, wat moet een mens meer hebben 😎. Tegen den achten hangt de was al te drogen op het balkon, en iets later zitten we aan de ontbijttafel. Ondertussen hebben we al flink gewandeld, we moeten de tuin door van het hotel om aan het hoofdgebouw te geraken, geen probleem, een beetje beweging kan geen kwaad. Ook nu weer een buffet om U tegen te zeggen, en ook nu weer Griekse specialiteiten. Smullen maar.
Tegen 9u30 rijden we de parking van het hotel af, richting Kalamata waar we weer de bergweg nemen richting Sparta. We gaan vandaag richting zuiden, maar er is maar 1 weg en die gaat via Sparta, als we de autostrade niet willen nemen. We rijden een deel van de route van gisteren maar dan omgekeerd. Het is genieten. In het dorpje Artemesia zwaaien dezelfde mannen naar ons als gisteren. Die zien hier bijna niemand dus die zijn blij dat er iemand passeert. Juist voor Mystras draaien we nu weg en gaat het rechtstreeks naar Sparta.
We rijden langs Sparta, niet erdoor, en als we buiten de stad zijn, gaan we weer de bergen in. Ook hier zwaaien de mensen naar ons. Het was de bedoeling om naar ruïnes te gaan kijken van een klooster, maar de weg er naartoe is in zeer slechte staat, om niet te zeggen dat het gewoon rotsen en kiezels zijn. Doen we niet. Te gevaarlijk. We rijden een beetje naar beneden, en belanden letterlijk tussen de olijfbomen. Zalig rijden, en ook nu weer geen kat op de baan. Hoe zuidelijker we rijden, hoe dorrer alles wordt. In Krokees zou ook iets moeten zijn van bezienswaardigheid maar ook nu weer is er niets te zien. Maar het uitzicht is hier wel wondermooi. We rijden op een hoogte, in de bergen, met zicht op zee, tussen de olijfbomen. Het is ook warm, de temperatuur is gestegen naar 26 graden.
Tegen de middag zitten we weer aan zee, en vinden we een picknickplaats met zicht op zee. We smullen er van onze verse feta en tarama salata. Even later komt er een witte camionette naast ons op de parking staan, een vader en zoon stappen uit, ze gaan snorkelen. Als we verder willen gaan, komen ze ook terug. De vader zegt dat hij onze moto mooi vindt, en vraagt vanwaar we komen, en naar we naartoe gaan. Ik in mijn beste Grieks de uitleg gedaan, en ze hebben mij verstaan. Goed hè.
Wij weer verder, en het is genieten. We rijden naast de zee, tegen de bergen. In Kotronas houden we halt voor iets fris en een ijsje. De nodige foto’s worden genomen. Daarna duiken we weer de bergen in, met onderaan de zee. De huizen en kerkjes die we passeren hebben iets Byzantijns, wel mooi. De bergdorpjes bestaan soms maar uit 3 of 4 huizen, maar ze zijn wel goed onderhouden. We passeren onder andere in Pigi en Riglia.
Tegen de vijven zijn we in het hotel. We trekken onze zwembroek aan en springen in het zwembad om enkele baantjes te trekken. Daarna leggen we ons even neer op een ligstoel. We drinken een aperitiefje op ons terras met zicht op zee, en daarna springen we de douche in. Vanavond eten we niet in het restaurant van het hotel, er is te weinig keuze uit Griekse gerechten, dus we gaan te voet op pad. We komen al vlug iets tegen, en zitten eigenlijk op het strand. Zalig, deed me zo denken aan de tijd in Kolymbari, bij Takis. We bestellen een mythos, een lekker bier, tzatzikie, tomato salata, octopus en gavros, van die kleine visjes. Lekker! Zodra het eten op tafel staat, komt er poes af, die miauwt naar Christof en hij geeft het staartje van zo’n klein visje. De kat content, die begin direct tegen onze benen te wrijven. En ja, ze heeft nog gekregen. Voor 42€ hebben we gegeten, en het was meer dan genoeg. We hebben eigenlijk elke avond al zeer goedkoop gegeten. Met de buikjes goed vol, terug te voet naar het hotel, waar we onder de wol kruipen. Morgen rustdag.
