We hebben een rustige nacht achter de rug, gelukkig maar. Het is op deze boot ook zeer stilletjes, je hoort niks. We blijven liggen in onze kajuit, pas tegen den tienen komen we buiten, en gaan we een koffie drinken en smullen we van een croissant. Daarna doen we een toerke en op dek 10 is er een zwembad, echter zonder water.
Aan de receptie staat een bordje met het uur van aankomst, 15u45, weeral later dan voorzien. Normaal gingen we aankomen om 14u30; je kan er dus niet op rekenen, dat had onze Griekse vriend gisteren ook al gezegd, typisch Grieks dus. Tijd genoeg dus, dus terug in de kajuit om wat te rusten.
Ah ja, gisteren hebben goed nieuws gekregen van het thuisfront, de Ruben heeft een inwoner gespot, hij heeft onze Garfield gezien, en ze liet haar uitgebreid fotograferen. Het is toch een kat Zenne, normaal gezien verdwijnt ze als wij weg zijn, ergens in de kelder in een doos, of in de living achter de kast en nu is ze toch boven water gekomen. Wij blij 😻.
Tegen 14u, al Griekse tijd, gaan we naar dek 10 om onze lunch te verorberen. In het zonnetje hebben we zicht op een aantal eilanden, en in de verte land, we vermoeden Albanië. Dit wordt onze even later bevestigd door Google maps. Na onze lunch gaan we buiten staan op het dek om te genieten. We spotten een school dolfijnen, hoe leuk. We gaan terug in de kajuit om de zakken te maken, en tegen kwart na drie roepen ze eindelijk af dat we de kajuiten moeten verlaten. Om kwart voor vier meren we aan in de haven, en mogen we naar ons dek waar de moto staat. Man man man, het staat eivol, een vrachtwagen staat op een millimeter van onze moto. Het is een vriendelijke chauffeur, een Griek, die zegt dat het normaal is. Tegen de vieren zijn we weg, we rijden van de boot, en gaan direct de autostrade op. We gaan een beetje tijd goedmaken dat de boot vertraging had. Direct valt het mooie groene landschap op. Het zonnetje schijnt, en het wegdek is in betere staat dan we verwacht hadden. Na een half uur komen donkere wolken opzetten, en ja hoor, het begint te regenen 🙄. Gelukkig na een half uur schijnt de zon terug.
Na een goed uur verlaten we de autostrade en gaan we binnendoor verder. Zalig rijden is het hier, leuke bochten, mooie landschappen. We hebben wel veel beziens. Iedereen is supervriendelijk, ze zijn zelfs hoffelijk in het verkeer. Aan het meer van Amphilohia houden we even halt, en dan zetten we koers richting Messalonghi. We rijden het stadje door, wat zeker de moeite is, zeer levendig met veel winkeltjes en tavernas. Ons hotel, Theoxenia, ligt buiten het centrum aan de haven. Ook hier alweer worden we vriendelijk ontvangen. De man denkt dat we Grieks zijn aangezien ik hem in het Grieks groet. Gelukkig spreekt hij ook Engels. Het ziet er hier piccobello uit, en dat voor geen geld. We kunnen wel niet avondeten, maar de man zegt ons dat we aan de haven verschillende restaurants gaan vinden. Aangezien het al 20u is, wisselen we gewoon van kledij en gaan we eerst eten.
We stappen een etablissement binnen waar er enkel Grieken zitten, het zal dan wel goed zijn, en inderdaad, de ouzo is zeer lekker, en de homemade souvlaki, is gewoon subliem. Het zijn geen 3 stokjes vlees gelijk bij den Dimi, maar het is een reuze brochette. Lekker. Dit alles spoelen we door met een lekker plaatselijk biertje, Mamoz, beter dan Mythos eigenlijk.
Na het eten wandelen we nog even langs het water in de haven, het is zeer rustig. En dan bedtijd, morgen weer een nieuwe dag op Griekse bodem, kalinichta.
