Tegen de achten schuiven we de benen onder tafel en smullen we alweer van een heerlijk ontbijtbuffet. Ondertussen hebben de mannen de route wat aangepast, samen met Yves, iemand die we kennen van in de bmw club.
Tegen de negenen zitten we op de moto, en na een kwartiertje komen we aan een tankstation waar we onze moto’s hun dorst lessen. Echter de onze wil daarna niet meer starten, en we hebben onze startkabels niet mee, die heeft den Yves nog, want die had ook startproblemen eerder deze week. Gelukkig heeft de Kristof zijn startkabels wel mee, en kunnen we binnen de 5 minuten weer op weg. Ondertussen schijnt de zon al volop, en het is puffen, ook al zo vroeg op de ochtend. We rijden richting binnenland, en de wolken komen te voorschijn. Als we in het gehucht Loule zijn, vallen er enkele regendruppels uit de lucht, maar is niet erg, het verfrist. We stoppen aan een klein cafeetje waar een oud madammetje achter de toog staat. Voor 8€ nuttigen we zes drankjes, echt geen geld. Ondertussen stopt er een andere moto, blijkt een Belg te zijn, uit moeskroen, en die woont 11 maanden per jaar in Portugal. Zalig. Altijd mooi weer.
We zetten weer aan, en als de bochtige wegen beginnen, komt het zonnetje ook weer piepen. Tegen de middag zijn we in het dorpje Monchique. Beneden is een prachtig pleintje, met winkeltjes en gezellige restaurantjes waar we iets kleins nuttigen. Daarna beklimmen we de berg, de Monchique, het is hier groen, er groeit zelfs heidekruid. Echter boven de berg, zit alles potdicht van de mist. We zien geen meter ver. Spijtig want van hierboven kan je tot aan de kust zien, maar nu dus niet. We rijden weer naar beneden en zetten koers richting Silves. De zon is weer volop van de partij, en de temperatuur klimt weer naar de dertig graden. In Silves nuttigen we een lekker ijsje en gaan we naar de apotheek. Mijn voet en been is nog steeds gezwollen, en een medereiziger die bezorgd was, zei om naar de apotheek te gaan omdat ik waarschijnlijk een trombose heb. In Portugal zit er bijna overal een dokter bij de apotheek dus de apothekeres met mijn foto van mijn voet naar achter, en na enkele keren over en weer te hebben gelopen, kreeg ik een cortisonezalf.
Na deze stop rijden we weer richting hotel, via kronkelende wegen door het alweer dorre landschap. Tegen de zessen komen we toe in het hotel. Na een verfrissende douche smeer ik mijn voet direct in met de zalf, en gaan we richting bar, blijkbaar is het gala-avond. Na de apero schuiven we alweer de benen onder tafel voor een heerlijk buffet. Oesters, tonijnsteak, en veel ander lekkers vult onze buikjes.
Tegen de elven vallen de oogjes dicht, en gaan we naar bedje, zodat we morgen fris en monter zijn voor de laatste rit in de Algarve.
