Tegen den achten zijn we uit de veren, we hebben goed geslapen, en ook hier hoor je niks. Zalig wakker worden zo in tegenstelling tot thuis waar je direct in alle drukte bent. Beneden worden we hartelijk begroet door Eleni. We kunnen buiten ontbijten. Amai, het ontbijt is om achterover te vallen. Veel keuze, en alles is Grieks, en zo goed als zelfgemaakt. En ja Koen ze hebben hier ook choco, en eitjes maar wel op Griekse wijze klaargemaakt. We smullen van de specialiteiten, en krijgen een smoothie en detoxwater er bovenop.
Tegen 10u zitten we op de moto, en het zonnetje is al volop van de partij. Vandaag doen we hier een rondrit, dus we rijden met lege bakken wat gemakkelijk is als we iets bezoeken, dan kan de helm in de koffer. We rijden weer richting de bergen, tussen de olijfbomen, sinaasappel en citroenbomen. We genieten van de mooie vergezichten, de natuur die hier alomtegenwoordig is, en de leuke bochten, amai ze kennen er hier wat van. De baan is wat minder dan gisteren, veel putten in de weg en rotsblokken, maar wel nog altijd beter dan in België. Ter hoogte van Kandili, een bergdorpje, zien we hoog op de rotsen een klooster, echter is het enkel te bereiken via een zandweg, doen we niet, blijven veilig op de weg. Even later passeert de Griekse Bmw club, allemaal mannen met een GS of GSA, en ze zwaaien uitbundig naar ons. Als we wat hoger zijn, nemen we de tijd voor de nodige foto’s, amai zo mooi hier. Ondertussen heeft het zonnetje de geest gegeven en zijn er wolken in de plaats gekomen, het is maar 21 graden meer.
Ter hoogte van Kiato verlaten we de bergen, en gaan we weer richting kust. We rijden echt naast het water, dichter kan niet. Het is zeer rustig rijden tot we in Korinthie komen, hier is het druk, het is een kleine stad. Rond 13u zijn we aan het kanaal van Korinthie, waar we afstappen en het kanaal een bezoekje brengen. Gelukkig zijn er zo goed als geen toeristen waardoor we mooie foto’s kunnen nemen. Van al dat moois krijgen we honger, dus spelen we een Greek salad binnen.
We zijn nog maar net terug vertrokken of de eerste druppels vallen. Aar beneden, maar het valt nog mee. We duiken weer de bergen in. Plotseling duikt er een klooster op, Agnous Monastery of the Koimesis, wij van de moto en het klooster binnen. De tuin is zeer mooi aangelegd. Eens we de binnenkoer opgaan, verschijnt er een nonnetje dat niks zegt, niet lacht, ons alleen maar raar aankijkt. We stappen wat rond, genieten van de mooie gebouwen, en het kleine rosse katje, maar als we de kapel willen binnengaan, spreekt het nonnetje, we mogen geen foto’s nemen binnen. Spijtig want het was er zeer mooi binnen. Het was er vredig en rustig. We kunnen weer verder.
De lichte regen is nu felle regen geworden. De banen zijn weer wat beter. We passeren in Epidavros. Hier valt er een theater en tempel van de oude Grieken te bezichtigen. Gelet op het hoge entreegeld en de regen, besluiten we om het niet te bezoeken. We nemen een foto van de tempel van buitenaf. Eens we weer op route zijn, is het weer aan het opklaren, we rijden richting Nafplio, waar we onze moto parkeren aan de haven, en te voet het stadje gaan verkennen. Hier is het echt toeristisch. Het bestaat uit allemaal kleine straatjes met talloze winkeltjes. Bovenaan het stadje staat een ruïne van wat vroeger een mooi kasteel moet zijn geweest. We rijden er met de moto naartoe, maar veel valt er niet meer te zien. Het is een echte ruïne, met daarnaast een compleet vervallen hotel. Als je in Nafplio bent, zie je links boven op de berg nog een kasteel, dus wij daar naartoe. Het is het kasteel van Palamidi. Van hierboven heb je wel een prachtig uitzicht over de ganse streek.
Tegen de zessen zijn we weer in het hotel waar we ons opfrissen zodat we een ouzo kunnen gaan drinken op het terras aan de zee, bij onze vriend. Hij apprecieert dat we Grieks praten. Het is leuk om de bedrijvigheid aan het haventje gade te slaan. Aangezien het visrestaurant gesloten is, moeten we naar het centrum van Nea Kios, maar veel is er niet. Rechttegenover het hotel is er een taverna, waarvan we denken, oei, nee liever niet. Aangezien er niks anders open is, kunnen we niet anders, en bij binnenkomst zijn we aangenaam verrast, het is heel proper en modern. Ze spreken wel geen Engels, enkel Grieks. We bestellen, jaja dat lukt aardig, en het was nog lekker ook, Christof ging voor kalfsvlees, en ik een soort kefte, maar het noemde niet zo, maar ben de naam al vergeten. Het was heel lekker. Als de serveerster komt afruimen, vraagt Christof de rekening in het Grieks, en de serveerster zegt iets terug van “calva”. We snappen er niks van, maar ze komt terug met de rekening, en met een stukje taart, iets heel zoet maar ook weer lekker. We kunnen iets zeggen in het Grieks, maar het probleem is dat zij dan denken dat we goed Grieks verstaan, en dat is niet het geval. Voor geen geld hebben we hier gegeten. Je snapt niet hoe ze er aan uit geraken.
We duiken onder de wol tegen de tienen, morgen rijden we zuidelijker, naar Kalamata. Het weerbericht voorspelt alvast terug beter weer.
