Als we in de ontbijtzaal komen, is al bijna iedereen weg, en nochtans het is nog maar iets na de achten. De Engelsen zijn blijkbaar vertrokken. Voor mij geen koffie en geen brood meer, de koffie is veel te straf en het brood veel te droog en te hard. Gewoon spek met eitjes, meer moet dat niet zijn. Spijtig genoeg is er geen vers fruit. De vriendelijke mevrouw van de receptie zegt dat het een mooie dag gaat worden, dat beloofd.
Iets na de negenen zijn we al op weg. We houden een eerste stop al na 5 minuten, in Potes, waar we een magneetje kopen en postkaarten. Echter postzegels verkoopt de brave man niet, enkel te verkrijgen in het postkantoor maar dat is op zaterdag toe. We zullen maandag wel zien. We rijden het eerste stuk hetzelfde als gisteren, maar genieten er even hard van. Dit wordt je nooit moe. Er is ook weer geen verkeer, zo’n verschil met België. Ik denk niet dat ik nog veel met de moto zal meerijden in België, enkel nog richting Ardennen en hoge venen, en voor de rest zien ze mij niet meer op de moto. We stoppen niet meer aan de uitkijkpunten waar we gisteren ook al gestopt zijn. Onze eerste stop is de Mirador del Tombo, we zitten knal tussen de hoge bergen, en de uitzichten zijn magnifiek. Het is alweer warm, ondanks we op 830 m hoogte zitten. Een vriendelijke Hollander vraagt om een foto, dus doen we dat. We zetten van hieruit koers naar Cain, een pittoresk dorpje te midden van de Picos. Van hieruit vertrekken vele wandelingen, maar je kan hier ook bergbeklimmen, parapenten, enz. De weg naar Cain is zeer smal, en verboden voor bussen en campers, gelukkig maar. De weg er naartoe is echt de max, allemaal bochten in het groen. Onderweg ligt er zelfs een hagedis op het asfalt te zonnen. Op een terras in de schaduw genieten we van iets fris.
Na dit intermezzo, ondertussen is het al bij den twaalven, rijden we weer terug naar boven. Onderweg staat er plots een kudde paarden op de weg, ze gaan niet uit de weg, ze draaien zelfs hun gat naar onze black beauty. Hoe verder we rijden, hoe donkerder de wolken worden. Ze hebben iets dreigends, zeker tegen de bergen. Even later vallen er enkele druppels. Ondertussen rijden we langs meren. Gelet op de regendruppels zit mijn fototoestel veilig weg. Spijtig want het is hier zeer mooi, zeker de struiken met gele bloemen langs de weg, die heerlijk ruiken, steken af tegen de grijze rotsen en de donkere wolken. Na een dik uur wat gedruppel, klaart het alweer op, en het fototoestel komt terug boven. We houden even halt aan de Mirador de Alba de los Cardanos. Het is hier zeer stil, enkel de vogels hoor je hier. Er zijn ook geen mensen, geen auto’s, enkel af en toe wat motards. We rijden verder tot aan de Mirador Alto de la Varga, ook alweer adembenemend mooi. Hier eten we onze appelsienen op die we gekocht hebben als lunch, en ze zijn zeer lekker, en kosten zo goed als niks.
Als we hier weer verder gaan, wordt het wolkendek alweer dikker en donkerder, voor alle zekerheid gaat het fototoestel onder de regenjas. Plots zien we links van ons een veld met een paar zeer grote vogels, eentje zit zelfs langs de kant van de weg, het zijn arenden. Als we voorbij rijden, vliegen ze weg. Mijn fototoestel was te laat vanonder mijn jas, maar christof heeft hem kunnen filmen. Amai wat een grote beesten zijn dat, die vleugels, die poten. Mooi. Plots begint het wat te regenen, en dan harder en harder. We passeren nog 2 uitkijkpunten die we links laten liggen, te slecht weer om te stoppen, en we zullen er naar alle waarschijnlijkheid morgen toch nog passeren als we hier wegrijden. Gelukkig komt het zonnetje toch nog te voorschijn de laatste 10 minuten voor we het hotel binnen rijden.
Na een verkwikkende douche maken we de zakken klaar om morgen te kunnen vertrekken. Aangezien het niet meer regent, gaan we te voet naar Potes, een goeie 1,5 km. Het is een klein leuk stadje, waar we de Spaanse sfeer opsnuiven. Allemaal gezellige barretjes, en restaurants in kleine steegjes. We kiezen een plekje met zicht op een torentje, en langs het water en smullen van een paella en een salade met vis, en een lekkere fles witte wijn, gevolgd door een mousse van limoen, en een stukje watermeloen. Dit alles voor 26€, goedkoper kan niet. Het is hier overal zo goedkoop. We wandelen weer opt gemak terug naar het hotel, waar we alles klaarzetten om morgen na het ontbijt te kunnen vertrekken naar onze bestemming. Slaapwel .
