Na een heerlijke nachtrust, hadden een standaard kamer gevraagd en een luxe kamer gekregen, schuiven we de benen onder tafel voor een heerlijk ontbijt. We smullen van de plaatselijke specialiteiten en spoelen dit alles door met een heerlijke tas koffie. Na het ontbijt nemen we afscheid van 2 toffe gasten, het zijn schatjes van patatjes, en ze kijken al uit naar onze komst volgende week want dan slapen we daar nog eens.
Tegen 9u20 zitten we op de moto en gaat het binnendoor richting Bergerac. Het zonnetje is ook al van de partij. Het is aangenaam rijden in 19 graden. We rijden niet door Bergerac maar rond, en rijden eigenlijk van wijndomein naar wijndomein. Bij domein Montbaziac houden we even halt voor wat foto’s. Eens we de wijnvelden door zijn, belanden we op een drukkere weg met veel vrachtverkeer. Langs de kant van de weg zien we restanten van een afgebrand bos.
Tegen 13u rijden we even van de route om te picknicken, welke niet veel voorstelt, gewoon langs de kant van de weg eten we ons broodje op. Iets verder stopt er een koppel met een caravan en ze laten niet hun hond maar hun kat uit. Geweldig om te zien. Ondertussen is het kwik alweer gestegen naar 28 graden. Het is te warm. Mijn rechterbeen is weer helemaal gezwollen. Ik kan niet meer tegen de warmte.
Na de middag stop gaat het richting Marmande en Mont de Marsan. Eens we Orthez voorbij zijn, zien we plots in de verte de Pyreneeën opduiken. Het is opnieuw rustig rijden en de bochten kunnen ons wel bekoren. In Sare houden we even halt om onze perzik op te eten, en juist voor we stoppen, kruipt er een glibberig ding over de weg, een slang, brr. In hoog gras gaan picknicken, vergeet het. Gaan Pippi doen in het bos, vergeet het. Ik hoop dat we deze enge beesten niet meer zien. En terwijl we door een bosrijk gebied rijden, zijn we plots in Spanje. Het is ondertussen al tegen de vieren. Het eerste mooie stadje dat we tegenkomen is Hondaribbia, vlakbij de kust. We zijn precies in Blankenberge, veel appartementen en zeer druk. We maken een boog rond Donostia – San Sebastián, en toch is het enorm druk. De eerste indruk van Spanje kan me niet bekoren, het is hier veel te druk. In Orio zegt de moto plots dat we op reserve aan het rijden zijn, en dringend moeten gaan tanken. Gelukkig vinden we in Zarautz een tankstation. Hier komen ze u nog bedienen, zalig.
Van hieruit zetten we koers naar onze stopplaats, Getaria, een charmant vissersdorpje aan de zee. We logeren in het leuke hotelletje Ixtas Gain. We kunnen de moto tevens binnenzetten. Na een verkwikkende douche duiken we het centrum in, allemaal kleine steegjes met veel trappen, en het stappen doet goed aan mijn been. We gaan langs bij 2 restaurants, echter allebei volzet. Gelukkig vinden we nog een tafeltje in een restaurantje bij de haven, met zicht op zee. We smullen van gegrilde octopus en gegrilde tonijn. Ondertussen krijgen we het gezelschap van een klein grijs poesje. Ik zou het direct meenemen naar huis. Christof geeft een klein stukje van zijn tonijn, en het poesje is niet meer weg te slaan van onze tafel. Er komt zelfs nog een rosse gehavende kat opdagen. Na het eten maken we nog een tochtje door de stad, en dan is het tijd om het bed op te zoeken. We zijn moe, het was alweer een zware dag, en hebben weer vele kilometers gereden.
