Vandaag gaan we richting Dolomieten, een plekje waar we 2 jaar geleden ook al eens zijn geweest, en dat zeer mooi is. We nemen een stevig en gezond ontbijt, en tegen 8u30 zitten we op de moto. De zon is al volop van de partij.
We verlaten Oostenrijk via de Plockenpass, of mooier gezegd Passo di Monte Croc, stevig bochtenwerk. Amai, en dan zijn er mannen die zeggen “oh gij moet toch een ganse dag niks doen”, nee, we gaan van links naar rechts, ik voel dat in mijn benen. De kronkelende wegen leiden ons naar Villa Santino via de Strada regionale di Val Degona, een weg waar er veel verkeer op zat. We rijden de Fred voorbij, die teken doet dat we mogen voorsteken, die was gisteren blijven plakken in de bar, en vanmorgen aan tafel met zeer kleine oogjes verscheen. Op een leuk terrasje genieten we van iets fris in het zonnetje.
Na dit kort intermezzo, rijden we via Ampezza verder langs kleine wegen die zo goed als verlaten zijn, met prachtige vergezichten, tot aan Lago di Sauris. Hier worden de nodige foto’s genomen. Hier heb je een onvergetelijke blik op de stuwdam en stuwmeer. Van hieruit rijden we richting Passo San’t Antonio, waar we in een klein barretje genieten van iets lekkers met zicht op de achterzijde van de Dolomieten. Die mooie bergen, ze hebben iets mysterieus, en tegelijkertijd stralen ze rust uit.
Via het Lesachta”l rijden we terug richting hotel, waar we tegen de zessen arriveren. We moeten ons haasten, want om 18u30 is het verzamelen geblazen voor de groepsfoto, wat jaarlijks voor heel wat hilariteit zorgt. Daarna gaan we aan tafel voor een feestdiner met karintische specialiteiten, lekker, echt waar.
We sluiten de avond af met een foute party, en we lachen en zeveren gelijk we al een ganse dag gedaan hebben, eigenlijk al een ganse week gedaan hebben. Het is weer een toffe bende.
Morgen is het rustdag, maar wij gaan rijden, samen met een aantal andere mannen, zal wel plezant worden.